بررسی مهارتهای ادراک بینایی در کودکان عادی ۷ تا ۱۳ ساله شهر تهران

هدف: این مطالعه با هدف بررسی مهارتهای ادراک بینایی در کودکان عادی ۷ تا ۱۳ ساله شهر تهران و تعیین تأثیر جنسیت، سن و موقعیتهای اجتماعی- تحصیلی مختلف بر آن انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه تحلیلی و مقطعی، از بین دانش آموزان ۷ تا ۱۳ ساله کلیه مدارس مناطق مختلف آموزش و پرورش شهر تهران، به روش خوشه ای پنج منطقه و چهل مدرسه ابتدایی و راهنمایی انتخاب و متناسب با جمعیت آنها، ۷۸۸ نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب و در سه گروه سنی طبقه بندی شده و توسط آزمون مهارتهای ادراک بینایی– تجدید نظر شده (تی.وی.پی.اس-آر) مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده های حاصل با استفاده از آزمونهای کولموگروف- اسمیرنوف، بارتلت، آنالیز واریانس، آزمون تی مستقل، کروسکال والیس، یومن ویتنی و ضریب همبستگی اسپیرمن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نمرات استاندارد در کلیه مهارتهای ادراک بینایی در حد متوسط بود. بین گروههای سنی، بجز در مورد حافظه بینایی و حافظه توالی بینایی، در بقیه مهارتها اختلافی معنادار وجود داشت (مقدار احتمال از 0/045 تا کمتر از 0/100). بین دانش آموزان مناطق مختلف آموزش و پرورش، در تمام مهارتها، اختلاف معنادار وجود داشت (p<0/001) . بین کودکان دختر و پسر در ثبات شکل بینایی(۰۰۹/۰=پی)، تشخیص شکل از زمینه (p<0/001) و بهره ادراک بینایی (p=0/011) اختلاف معنادار وجود داشت، درحالی که در سایر مهارتها، بین آنها تفاوت معنادار مشاهده نشد. همبستگی بین خرده آزمونها با کل آزمون (rho>0/617)، از همبستگی بین خرده آزمونها با یکدیگر (rho<0/508) کمتر بود. نتیجه گیری: برخلاف انتظار، افزایش سن کودکان با ادراک بینایی ارتباط معنادار، ولی معکوس داشت. جنسیت و موقعیت اجتماعی - شهری منطقه آموزش و پرورش نیز در برخی از خرده آزمونهای مهارتهای ادراک بینایی موجب تفاوت معنادار بین کودکان عادی شد. ضمن این مطالعه، برای هریک از مهارتها نمره هنجار به دست آمد که می تواند به عنوان معیاری در مطالعات بعدی مورد استفاده قرار گیرد.